Koen Schelling van Schema Afbouw kijkt met veel plezier terug op zijn periode als honkballer. Vooral de onvergetelijke ervaringen in Amerika en levenslange vriendschappen die hij eraan heeft overgehouden, maken die tijd bijzonder. ‘Dat vind ik zo mooi aan sport.’
Op 16-jarige leeftijd kreeg Koen (50) een unieke kans: met zijn team, de Ridderkerk Rowdies, naar Charleston en St. Louis in Amerika voor een uitwisselingstoernooi. ‘Voor een jongen van die leeftijd echt onvergetelijk. Alles was groter en indrukwekkender. De manier waarop Amerikanen sport beleven, maakte ook diepe indruk.’
Terwijl Koen in Nederland net op een brommer mocht rijden, reden zijn Amerikaanse leeftijdsgenoten al rond in dikke auto’s. ‘We verbleven allemaal bij gastgezinnen en de zoon van de man waar we sliepen, kwam ons ophalen in een Ford Mustang Cabriolet. Hij liet ons de omgeving zien’, lacht Koen. ‘Dan kijk je echt je ogen uit.’
In Nederland had Koen een mooie honkbalcarrière bij Feyenoord, de Ridderkerk Rowdies en Eurostars in Capelle aan den IJssel. Toch zijn het de herinneringen en de blijvende vriendschappen die hem het meest dierbaar zijn.
‘Dat is wat sport voor iedereen zou moeten zijn. Het draait niet alleen om prestaties, want niet iedereen wordt Olympisch kampioen. Het gaat om de mooie momenten en de mensen om je heen.’
Dit jaar komt de zoon van een andere organisator naar Europa en gaat hij mee golfen met een groepje oud-honkballers. ‘Dat is het mooie aan sport: die connecties blijven. Mijn kinderen zeggen vaak dat ik met zoveel passie over die tijd praat. Het liefst zou ik dit ook met mijn kinderen willen doen – een trip naar Amerika staat voor volgend jaar gepland – maar ik begrijp ook wel dat ze er niet dezelfde emotie bij hebben als ik.’
Op 16-jarige leeftijd kreeg Koen (50) een unieke kans: met zijn team, de Ridderkerk Rowdies, naar Charleston en St. Louis in Amerika voor een uitwisselingstoernooi. ‘Voor een jongen van die leeftijd echt onvergetelijk. Alles was groter en indrukwekkender. De manier waarop Amerikanen sport beleven, maakte ook diepe indruk.’
Terwijl Koen in Nederland net op een brommer mocht rijden, reden zijn Amerikaanse leeftijdsgenoten al rond in dikke auto’s. ‘We verbleven allemaal bij gastgezinnen en de zoon van de man waar we sliepen, kwam ons ophalen in een Ford Mustang Cabriolet. Hij liet ons de omgeving zien’, lacht Koen. ‘Dan kijk je echt je ogen uit.’
VIP-box
De uitwisselingen – zowel als speler en later als jeugdcoach – hebben zijn leven verrijkt. ‘Ik heb vriendschappen voor het leven gesloten. In Charleston, maar ook in Lansing, vlakbij Chicago. We speelden wedstrijden, maar het was zoveel meer dan dat. We bezochten downtown Chicago, gingen met een speedboat naar het strand, en keken honkbalwedstrijden van de Chicago White Sox en Cubs, soms zelfs in een VIP-box. Dat vergeet je nooit. En het mooiste is dat die vriendschappen blijven, zelfs nu nog.’In Nederland had Koen een mooie honkbalcarrière bij Feyenoord, de Ridderkerk Rowdies en Eurostars in Capelle aan den IJssel. Toch zijn het de herinneringen en de blijvende vriendschappen die hem het meest dierbaar zijn.
‘Dat is wat sport voor iedereen zou moeten zijn. Het draait niet alleen om prestaties, want niet iedereen wordt Olympisch kampioen. Het gaat om de mooie momenten en de mensen om je heen.’
Dutch family
Koen heeft nog altijd contact met de mensen die hij in Amerika ontmoette. ‘Er is altijd een speciale band gebleven. Vorig jaar kwam een van de organisatoren van toen, inmiddels 88 jaar, nog op bezoek in Nederland. Hij noemde ons altijd zijn “Dutch Family”. Helaas is hij kort daarna overleden, maar hij sprak bij thuiskomst nog steeds vol enthousiasme over die mooie tijd. Zij kwamen ook naar Nederland voor uitwisselingstoernooien, het ging beide kanten op.’Dit jaar komt de zoon van een andere organisator naar Europa en gaat hij mee golfen met een groepje oud-honkballers. ‘Dat is het mooie aan sport: die connecties blijven. Mijn kinderen zeggen vaak dat ik met zoveel passie over die tijd praat. Het liefst zou ik dit ook met mijn kinderen willen doen – een trip naar Amerika staat voor volgend jaar gepland – maar ik begrijp ook wel dat ze er niet dezelfde emotie bij hebben als ik.’
Vrouw ontmoet
Twee kinderen van Koen hockeyen, een ander voetbalt. ‘Ik ben bij de jongste jeugd gestart als coach van een hockeyteam, en als je eenmaal betrokken bent bij een vereniging, zit je zo in een bestuur of commissie. Het is fijn om een steentje bij te dragen aan HC Barendrecht. Ik heb mijn vrouw ontmoet toen ik bij Eurostars speelde. Zij softbalde, ik honkbalde. Zo mooi kan sport zijn! Prachtig toch?’Tekst: Cris Rolandus
Fotografie: Jan Kok
