Dit leven is van mij

Net buiten de stad, waar het water van de Zevenhuizerplas strak tegen de oever tikt, ligt Lake Seven als een schiereiland met eigen ritme. Overdag hoor je er het droge plok van padelballen, ’s avonds glijdt licht over het water en vult de lucht zich met geroezemoes en bestek. Geen pretentie, wel aandacht: tafels strak gedekt, team alert, details op orde. Je staat hier letterlijk tussen natuur en stad. Je voelt de ruimte van de plas, maar de energie van Rotterdam zit in alles.

Pieter Smit is 37, mede-eigenaar van evenementenlocatie Lake Seven en iemand die openhartig vertelt over de bochten waaruit zijn leven is opgebouwd. Hij noemt zijn middelbare schooltijd galjaren: hij vond zijn draai niet, zakte weg in motivatie en haalde uiteindelijk via het vmbo zijn diploma. ‘Ik was geen modelleerling. Eerlijk: school en ik, dat klikte niet,’ zegt hij.

Toch is er ook dankbaarheid, omdat er mensen waren die hem wel zagen. Op zijn vijftiende rolde hij de horeca in, eerst als pizzakoerier, daarna in de afwas bij Golf & Country Club Capelle. De voorkant trok. ‘Contact met gasten, overhemd, pantalon: dat spel begreep ik. Iemand gaf me een kans en ik pakte ’m.’

Tekst gaat verder onder de foto

Keerpunt

De hotelschool in Den Haag werd Pieters keerpunt. ‘Het was mijn redding. Docenten uit de praktijk, mooi pak aan, meters maken in keuken en bediening. Ik keek tegen hen op.’ Na zijn diplomering volgde een stagejaar in Washington D.C. Zelf woonruimte regelen, meedraaien in een groot hotel, volwassen worden aan de andere kant van de oceaan.

‘Daar heb ik geleerd op mezelf te vertrouwen.’ Terug in Nederland haalde hij zijn hbo-diploma en werkte hij zich op in het Rotterdamse nachtleven en later als bedrijfsleider bij The Harbour Club Den Haag. ‘Fantastisch, maar je tikt ook een plafond: je verdient vooral geld voor een ander.’

De overstap

De overstap naar Lake Seven begint tijdens een wintersportvakantie, met een belletje van een vriend: of hij de locatie kende. Pieter gaat er koffie drinken, loopt een rondje, ziet een sportcafé en een terras met potentie. Twijfel maakt plaats voor een beslissing, als hij met Henk (zijn huidige compagnon) het strand oploopt. Water, palmbomen, ruimte. ‘Toen wist ik: hier gaan we iets bouwen.’

De afspraak is helder: mee-eten van de taart als het goed gaat, risico voor eigen rekening als het tegenvalt. ‘Dat past bij ondernemen,’ zegt Pieter. ‘Ik had genoeg gezien om te weten wat ik anders wilde.’ Ze gooien het roer om: strand dicht voor publiek, à-la-carte van de baan, focus op events met sport als motor.

Aan de waterlijn verrijst de Lake Villa en achter de schermen richt hij alles strak in: roosters, kassasysteem, salarisverwerking. ‘De eerste twee jaar waren knokken voor structuur. Stoelen kiezen, tafels kopen, marketing, processen zetten, team bouwen. Maar toen viel het op z’n plek.’

Tekst gaat verder onder de foto

De storm en het anker

Zakelijke stress kan Pieter omzetten in energie, maar wat als het stormt in zijn privéleven? ‘Dan ga ik naar mijn moeder om te landen. Zij houdt me nuchter. Onlangs is mijn vader overleden, waardoor ik privé een turbulente tijd achter de rug heb. Als ik ’s avonds laat in de auto stap en naar haar rijd, is het alsof de ruis even wegvalt. Dan kan ik weer vooruit.’

Het zegt veel over zijn kompas: direct, maar niet gesloten. ‘Ik heb geleerd om mijn grenzen te bewaken en om hulp te vragen als het nodig is. Dat is geen zwakte. Dat is zorg voor jezelf en de mensen om je heen.’

Ritme en discipline

Wie hem vraagt hoe hij oplaadt, krijgt een praktisch antwoord. ‘Sport! Vier ochtenden per week, ’s ochtends vroeg. Muziek op, hoofd leeg. Padel, fitness, soms hardlopen of fietsen. Die routine houdt me scherp.’ Reizen doet Pieter graag, maar eerlijk blijft hij ook: ‘Ik ben een regelneef en controlefreak. Vakanties plan ik het liefst tot op de komma. Delegeren heb ik echt moeten leren.’

Leren loslaten lukt, omdat hij mensen vond die hem aanvullen. ‘Ik zoek loyaliteit, sociale kracht en inzet. Veel kun je opleiden, maar inzet is heilig.’ Die inzet wordt beloond: een vijfdaagse wijnreis naar Toscane met alle medewerkers, niet misselijke teamuitjes, flexibiliteit in vrije dagen. ‘Je krijgt terug wat je investeert in mensen.’

Tekst gaat verder onder de foto

Streng maar rechtvaardig

Als leidinggevende is Pieter uitgesproken. ‘Ik ben direct: streng, maar rechtvaardig. Mensen weten waar ze aan toe zijn. Fel kán, zolang het fair is. En als ik te kort door de bocht ben, dan doen we aan het eind van de dag een drankje en praten we erover.’

Hij bouwt het werkgeverschap dat hij zelf miste. ‘Ik zit regelmatig met medewerkers: wat gaat goed, wat niet, waar wil je naartoe? Niemand wil tegen een plafond aan kijken. Perspectief motiveert.’

Opvolging

De organisatiestructuur ondersteunt dat. Lake Seven is gesplitst in Events en Sports. Personeel beweegt mee tussen beide, waardoor de motor zeven dagen per week draait. Padelbanen worden ingekocht en slim in eventpakketten ingezet. ‘Het geheel moet kloppen: marketing, personeelsplanning, service. Alles valt onder mijn radar.’

Belangrijk is ook opvolging. Operations manager Sam van der Heide is de naam die valt. ‘Sam is precies als ikzelf, maar dan tien jaar eerder: leergierig, energiek, gas geven. Bij een event van 250 man kan ik het volledig aan hem overlaten. Dat soort mensen zijn goud waard, net als Beau Palms. Hij is zo’n zes jaar geleden hier achter de bar begonnen en uitgegroeid tot serieuze eventmanager, die grote bruiloften aanneemt en aanstuurt. Zij geven mij de vrijheid om ook buiten werktijd mens te zijn.’

Tekst gaat verder onder de foto

Water

Pieter groeide op met boten, is zo vaak mogelijk op en aan de plas, gaat wakeboarden met vrienden. ‘Ik ben dolgelukkig op het water. Dus ik zit hier goed,’ zegt hij, wijzend naar de Zevenhuizerplas.

‘Kapitein op een olietanker; dat had me ook wel wat geleken. De schaal, de zee, de verantwoordelijkheid. En je valt achterover van wat daar verdiend wordt,’ lacht hij. ‘Maar ik kijk nu om me heen en denk: dit is het. Dit hebben wij zelf gebouwd.’

Tekst gaat verder onder de foto

Goede keuzes

Aan het eind van het gesprek keert Pieter terug naar de kern: aandacht. Voor gasten, voor zijn team, maar ook voor zichzelf. ‘Het afgelopen jaar heeft me geleerd dat je niet onkwetsbaar bent. En ik geef mezelf toestemming om iets te willen wat naast het werk staat: een thuis met iemand. Kom maar op.’

Hij blikt terug: ‘Veel mensen zeiden dat ik beter bij The Harbour Club kon blijven. Maar dit was mijn kans. Lake Seven is van ons en dit leven is van mij. Uiteindelijk heb ik goede keuzes gemaakt. Vooral: mijn eigen keuzes.’

Tekst: Nienke Landré

Fotografie: Vincent van Dordrecht